ο γιός του Άρη

Μετά που το είπα του Φ έπιασεν τζαι ο Ψ. γυρίν. Ο Φ είπεν μου να μεν το κάμω τζίνη την νύχτα. Τελικά έτσι κι αλλιώς ο Ξ θα ήταν μες τα πόθκια μου πάλε. Είπα να καρτερώ ως λιον πάρα κάτω για τον Ψ.

Η Φ. λαλεί να προσέχω τζαι οι απόψεις του εν βοηθούν. Ο Πρώτος πιστώνει τον ότι εν να βάλει την φιλία μας που πάνω. Ο Φ. έshει λίν έννοια. Δεν μου το είπεν αλλά… Ακριβώς όπως την δική μου, δεν ξέρει αν οι απόψεις του Ψ εν να φαν πόρταν, ή εγώ.

Εψές εμύριζεν η νύχτα. Εθκιάβασε τες συζητήσεις στον τοίχο του Τσουρούλη. Ήταν σαν να τζαι εκάμναν περίληψη ούλλες τες δικές μας συζητήσεις του τελευταίου χρόνου. Εν τζαι η φύση της παρέας, μες την φιλοσοφία, που επροκάλεσε πολλές φορές τούτην την κουβέντα. Ήταν τζαι η εκπομπή…, αν δεν έφευκα τελικά, ήταν να την εβλέπαμε μαζί… Σίγουρα θα έρκετουν η κατάλληλη στιγμή.

Το επιχείρημα που τον έκαμεν να πει, σε μια στιγμή αδυναμίας, μετά νομίζω επέρασεν του, ότι εν υπέρ του γάμου ομοφυλοφίλων ήταν το ότι στο νοσοκομείο θα έχουν άλλοι, πιθανώς ανεπιθύμητοι, τον τελευταίο λόγο.

Εκάμαμεν λίν κουβέντα. Κάτι εγίνετουν. Ενόμιζα ότι εν, έστω και λίγο, πολλά λίο, δεκτικός. Έθελα να νομίζω.

Επροετοιμάζουμουν ψυχολογικά να του το πω. Είχα την ανάγκη να θέσω την φιλία μας σε πιο ειλικρινείς και, γιατί όχι πιο, δυνατές βάσεις.

Άκουα κουβέντες που ερμήνευα με τρόπο που μου άφηνε παράθυρα. Όταν μου έλεγε ‘αποφεύγω τους’ δεν τον άκουγα να λέει ‘δεν τους θέλω δίπλα μου’, με άκουγα να του απαντώ ‘νομίζεις!’. Ήλπιζα ότι… Ήλπιζα ότι αν μάθει θα δει ότι δεν υπάρχει λόγος να τους αποφεύγει, ότι μπορεί να εν καλοί φίλοι.

Τζαι σε κάποια φάση επέταξεν μου το.

Πάντως εγώ νομίζω ότι αν μάθω για κάποιον εν να αλλάξει η άποψη μου.

Αν μου έμπειες ενα μαshέρι τζίνη την ώρα, εν θα έφκαινε γαίμα.
Εκατάπια το τζαι εσυνέχεισα.

‘Υστερα που πάρα πολλήν ώρα και σε συζήτηση για άσχετο, ίσως παράλληλο, θέμα είπεν μου τζαι το ωραιότατο:

Αν εν θέμα αρχής, ακόμα τζαι αν εκτιμάς κάποιον για πολλά (άσχετα) πράματα, αν έχει ένα που παραβιάζει την αρχή, θα τα υποβιβάσει ούλλα.

Έφυα.

Έκλαψα.

Όι πολλά. Έshει πάρα πολλην τζαιρό να κλάψω.

Ακόμα δεν άφηκα τον εαυτό μου να βιώσει τούτου που νιώθει.

Εν πολλά καλός φίλος, εν πάρα πολλά σημαντικός για μένα.

Δεν θέλω να τον χάσω.

Ξέρω ήδη τι θα γραφτεί ως σχολιασμός τούτου του κειμένου. Τζαι ξέρω ότι αν εν πραγματικός φίλος εν θα αλλάξει τίποτε. Αν αλλάξει όμως, χάνω τζαι ‘γω. Τζαι εν θέλω.

Ώρες ώρες νιώθω σαν να τζαι έχω τον Θεμιστοκλέους μες την παρέα μου. Μες την λίστα με τους σημαντικούς για μένα ανθρώπους.

Comments on: "την άποψη σου!" (5)

  1. Σάιν με ηθκιαλέξεις Θεμιστοκλέους ναν σημαντικός εις την παρέα σου.

    Τωρά κλάψε τον που τον χάννεις.

    Έναν πένθος πάνω, έναν πένθος κάτω, νομίζεις αλλάσσει τζιαι τίποτε στην ζωήν;

    Τουλάχιστον πέ του το να ποσπάζεσαι τζιαι σύ τζιαι τζιείνος μιαν ώρα γληορήττερα.

    Άτε. Τζιαι το κλάμαν δεν έκαμεν κακό κανενού. Κλάψε τζιαι μετά σήκου τζιαι παρπάτα. Κάμνει παραπάνω καλό στα πένθη παρά το κλάμα.

  2. Ότι πεις έshεις δίκαιο…

    Αλλά… ήμουν πολλά προσεκτικός για το ποιοι εν μες την λίστα μου, την λίστα των σημαντικών. Τζαι εν ούλλοι θκιαλεμένοι προσεκτικά. Τζαι τούτος εν μέσα στην λίστα, σε περίοπτη θέση.

    Όσο έκλαψα τζίνην την νύχτα κανεί. Τωρά απλά εν κάπου στο στήθος μου τζίνον το βάρος. Ώσπου να το πω τζαι να αρκέψω κλάμα πάλε, γιά που την λύπη γιά που την χαρά. Όμως, τζίνον εν να ένει… Τζαι εν να περάσει.

    Πρέπει να το κάμω να φεύκει που πάνω μου. Εν η αναμονή που με σκοτώνει.

    Έτσι τζαι αλλιώς, εγώ ακόμα ελπίζω. Αποκλείεται να εν τυχαία που εν μες την λίστα. Ελπίζω ότι υποτιμώ τον…

  3. […] κύβος ερρίφθη στο προηγούμενο […]

  4. που την μιαν νομίζω ότι παρακολουθώ ότι γράφεις. Που την άλλη, αναρτήσεις σαν τούτην, φέφκουν μου τζιαι νευριάζω!

    ξέρεις, λαλείς, ότι αν εν πραγματικός φίλος, εν θα αλλάξει τίποτα. Ξέρεις, λαλείς, τι θα γραφτεί ως σχολιασμός τούτης της ανάρτησης. Να μου επιτρέψεις να προσθέσω τζιαι ‘γω τα δικά μου, τζιαι αποφασίζεις.

    πολλά συχνά τελευταίως, τζιαι ειδικά μετά τις εμφανίσεις μου στα ΜΜΕ σχετικά με τα ΛΟΑΔ δικαιώματα, γίνεται τέθκοιου είδους κουβέντα, σαν την ανάρτηση σου. Μπορεί τζιαι νά’ν’ η πιο συχνή συζήτηση στα θέματα τούτα.

    οι απόψεις μου, τόσον τζιαιρόν, εν αλλάξαν τζιαι πολλά. Όι γιατί είμαι ξεροτζέφαλος, αλλά γιατί πάνω-κάτω εν τα ίδια πράματα που καταλαβαίνω. Ακόμα τζιαι οι διαφωνίες που ακούω, στην πλειοψηφία τους, ενισχύουν τις θέσεις μου.

    τζιαι επειδή το θέμα εν άμεσα συνυφασμένο με την ομοφοβία, να κάμω μια μικρή αναφορά στη φοβία τούτη. Η διαφορά του «φόβου» που τη «φοβία» είναι ουσιαστικά μία: ο «φόβος» εν για κάτι πραγματικό, κάτι που όντως μπορεί να συμβεί και το γνωρίζουμε. Ο φόβος είναι χρήσιμος γιατί μας προστατεύει. Όταν ο φόβος μας γίνεται παράλογος, τότε μετατρέπεται σε φοβία. Η δε «φοβία» αφορά σε πράγματα και καταστάσεις που, ενώ ξέρουμε ότι είναι αδύνατο να μας επηρεάσουν, μας φοβίζουν. Οι φοβίες είναι αχρείαστες, δεν παρέχουν καμιά βοήθεια και τουναντίον μας δυσκολεύουν τη ζωή.

    η βάση του κάθε φόβου (τζιαι της κάθε φοβίας) εν μόνο μια τζιαι πάντα μια: το άγνωστο. Κάτι που το ξέρουμε καλά, δεν υπάρχει περίπτωση να το φοβηθούμε. Θα φοβηθούμε το αγριεμένο ντόμπερμαν όταν κάνουμε βόλτα, αλλά όταν πάμε επίσκεψη σε φίλους, όσον τζιαι να λάσσει ο δικός τους, δε θα μας απομακρύνει. Φοβόμαστε τα αεροπλάνα γιατί δεν ξέρουμε ή δε μπορούμε να καταλάβουμε πως πετούν. Φοβόμαστε να βγούμε έξω μόνοι γιατί δε ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Φοβόμαστε τον θάνατο γιατί δεν γνωρίζουμε τι γίνεται μετά από αυτόν. Φοβόμαστε να μιλήσουμε δημόσια για το όποιο θέμα, γιατί δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει το κοινό.

    ομοίως, φοβόμαστε την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους γιατί δεν γνωρίζουμε τίποτε για το θέμα. Θα εκπλαγείς πόσο συχνά διάφοροι άνθρωποι, με το που θα τους μιλήσω για το θέμα, ξεπερνούν τη φοβία τους και μετανιώνουν για τα χρόνια που την είχαν. Με την κολλητή μου, πριν πάρα πολλά χρόνια, «εφκάλαμεν» μια φράση που με έχει σημαδέψει: «πρέπει να τους θωρούν». Και είναι γεγονός ότι στις περιπτώσεις που έχει αυξηθεί η ορατότητα ΛΟΑΔ ανθρώπων, η ομοφοβία έχει μειωθεί δραματικά.

    τζιαι πάω στον φίλο σου, που «εν πολλά καλός φίλος» τζιαι «εν πάρα πολλά σημαντικός» για σένα. Πόσο καλός μπορεί να θεωρείται ένας φίλος που αγνοεί ένα σημαντικό γεγονός για μας και συγκεκριμένα τον σεξουαλικό μας προσανατολισμό? Πόσο καλός μπορεί να θεωρείται ένας φίλος που ομολογεί ότι «αν μάθει για κάποιον, εν να αλλάξει η άποψη του»? Και, τέλος, πόσο καλός μπορεί να θεωρείται ένας φίλος που πιστεύει ότι σεξουαλικός προσανατολισμός που είναι διαφορετικός από τον δικό του «παραβιάζει την αρχή»?!

    δε νομίζω ότι είναι και πάρα πολύ καλός φίλος. Και είμαι επιοικής. Το έχω πει πολλές φορές και θα το πω άλλη μία: τέτοιοι άνθρωποι, όταν απομακρύνονται από μας, δεν τους «χάνουμε». Χάρη μας κάνουν. Χάρη! Δεν ήταν ποτέ φίλοι μας (αφού δεν ήξεραν τα πάντα για μας) και (σε περιπτώσεις όπως αυτή που αναφέρεις) δε θα *μπορούσαν* να ήταν ποτέ φίλοι μας! Το συντομότερο είναι και το καλύτερο, σε περιπτώσεις σαν κι αυτή. Να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Να ξέρουμε ποιοι είναι δίπλα μας. Και ποιοι απέναντι μας.

    και γιατί παρακαλώ «εν θέλεις να τον χάσεις»? Τι θα πάθεις? Αν δηλαδή σου προέκυπτε, για παράδειγμα, άτομο που συστηματικά κακοποιεί τη φιλενάδα του, πως θα αντιδρούσες? Αν σου προέκυπτε ρατσιστής μέχρι το κόκκαλο, τι θα έκανες? Θα συνέχιζες το ίδιο μαζί του γιατί, πχ, έχει απίστευτο χιούμορ? Ή επειδή έχει στυλ ή δε ξέρω κι εγώ τι άλλο?

    τζιαι τι ακριβώς «χάννεις τζι’ εσύ» αν αλλάξει αυτός τη συμπεριφορά του??!? Το μόνο που ενδεχομένως μπορώ να σκεφτώ ότι χάννεις, είναι η ευκαιρία να τον βοηθήσεις να δει που έχει λάθος. Και να του αλλάξεις τα μυαλά. Όχι ότι είσαι υποχρεωμένος να κάνεις κάτι τέτοιο. Το οποίο χρειάζεται κιόλας αρκετή υπομονή και μια κάποια εκπαίδευση.

    δε ξέρω τι απέγινε η σχέση σου με τον συγκεκριμένο. Θα με ενδιέφερε όμως να τοποθετηθείς επί των πιο πάνω.

    καλή εβδομάδα σου εύχομαι! 🙂

    ΥΓ.: μεν πεις τίποτε περί δοκιμίου!!!

  5. νομίζω πρέπει να σε εντάξω στην έννοια του rss reader πέρκει βρίσκεις τες δημοσιεύσεις πιο εύκολα.

    Αμμα να σου φεύκουν τούτες οι δημοσιεύσεις; Εν τες πελλάρες που θωρείς;

    Άρεσεν μου ο διαχωρισμός του φόβου και της φοβίας, απλά λόγια και σωστά.

    Εν να σταθώ λίον στο “πρέπει να τους θωρούν”. Συμφωνώ απόλυτα. Η ομοφοβία πηγάζει που δύο πηγές (πιστεύκω), την εκκλησία (για την οποία λία μπόρουμε να κάμουμε) και το άγνωστο (αν και μάλλον μιλούμε για ημιμάθεια παρά για αμάθεια).

    Στα της φιλίας όμως, έχω κάποιες ενστάσεις.

    Ένας φίλος που δεν ξέρει ένα σημαντικό γεγονός για μένα, το οποίο εγώ αποφάσισα να του κρύψω και να μην του το δώσω (για λόγους που πιθανόν να είχαν να κάνουν περισσότερο με εμένα παρά με εκείνον) μπορεί να είναι φίλος. Μην ξεχνάς ότι, με εξαίρεση τον Πρώτο, όλο το υπόλοιπο coming-out μου το έκανα σε ένα μήνα. Δεν είναι ότι τούτος έκοψεν τζαι πολλά πίσω λόγω του ότι εφοούμουν να του το πω. Και, ναι, χωρίς να ξέρει για τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό, μπόρεσε να είναι δίπλα μου και να είναι ένας καλός φίλος (όχι καλός παρέας). Ή τουλάχιστον έτσι τον αντιλαμβανόμουν εγώ.
    Και κάπου εδώ τελειώνει το σημείο που ήθελα να διαφωνήσω. Μόνο στο ότι μπόρει κάποιος να είναι καλός φίλος ακόμη κι αν δεν ξέρει.

    Όμως, με δυσκολία, θα συμφωνήσω στα άλλα σημεία που θίγεις. Ένα άτομο που λέει και πράττει αυτά τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο φίλος. Αλλά ρε Ρεγγίνο, έρκεται πάλε σε τούτο που λαλείς, στο ότι δεν ξέρει. Εγώ δεν πιστεύκω ότι αν έξερε ήταν να τα ελάλεν (ακόμα τζαι αν θα τα έκαμνεν για κάποιους).

    Ενώ λοιπόν μπορεί κάποιος να είναι καλός φίλος πριν να το μάθει, το εάν η φιλία θα αντέξει τα δύσκολα θα φανεί μετά. Δεν μπόρεις όμως να μεν πιστώσεις του οποιουδήποτε άλλου ότι εκτός που εσένα φίλο τόσα χρόνια έχει και πίστη σε μια εκκλησία που παραφράζει κατά το δοκούν, έχει μεγαλώσει σε ένα τόπο σαν την Κύπρο. Εν γι’ αυτό που θέλει χρόνο η κουβέντα.

    Με μεγάλη δυσκολία, όπως είπα, συμφωνώ απόλυτα ότι όταν κάποιος αποσυρθεί από μια φιλία για αυτό το λόγο μάλλον δεν ήταν πολύ καλός φίλος για μας. Αν ήταν πολύ καλός φίλος για μας αλλά πάλε αποσυρθεί μάλλον δεν είναι καλός φίλος για τον εαυτό του.

    Κάμε ένα update τες πληροφορίες που έχεις με το επόμενο επεισόδιο ΔΑΜΕ τζαι το μεθεπόμενο ΔΑΜΕ τζαι ξαναλαλούμεν τα.

    Είχα υπόψιν μου σε κάποια φάση να βάλω ακόμα ένα επεισόδιο αλλά δεν έχει ‘γραφτεί’ το τέλος ακόμα

    ΥΓ.: δεν είπα τίποτε εγώ! λατρεύω τα κείμενα σου, ειδικά επειδή με βάλλουν να προβληματιστώ

Αφήστε απάντηση στον/στην aceras Ακύρωση απάντησης